Ανασκόπηση Firewatch: Πολύ καπνός, αλλά όχι σπινθήρας

Είναι το 1989. Καλοκαίρι. Γουαϊόμινγκ. Προωθώντας το εσωτερικό σας Kerouac, έχετε εθελοντικά προσφερθεί να περάσετε τους επόμενους μήνες σε έναν μικρό πύργο παρατηρητών στο Εθνικό Πάρκο Shoshone, παρακολουθώντας για ενδείξεις πυρκαγιών. Έχετε τα βιβλία σας. Έχετε τη γραφομηχανή σας. Είσαι μόνος με τις σκέψεις σου.

Ή τουλάχιστον, θα ήταν να είναι μόνος, αν δεν ήταν για τη Δελίλα - ο προϊστάμενός σου, που βρισκόταν στον δικό της πύργο ανίχνευσης λίγα μίλια βόρεια. Τίποτα περισσότερο από μια φωνή σε ένα walkie-talkie, σε σας. Dharma αλήτες

Firewatch

είναι ένα παιχνίδι περιπέτειας πρώτου προσώπου, θεωρητικά. Που λέτε ότι αλέθετε τα πέλματα των παπουτσιών σας περπατώντας γύρω από τα backwoods του Shoshone για την επιδίωξη των διαφόρων στόχων. Το περπάτημα είναι ως επί το πλείστον σάλτσα-dressing, όμως. Δεν υπάρχουν παζλ εδώ. Δεν εχθροί. Δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη για εξερεύνηση. Το περπάτημα είναι μια βολική ενέργεια για να κρατήσει τον παίκτη κατεχόμενο κατά τη συνομιλία με τον Delilah μέσω του αμφίδρομου ραδιοφώνου. [Περαιτέρω ανάγνωση: Το νέο σας PC χρειάζεται αυτά τα 15 δωρεάν, εξαιρετικά προγράμματα]

Πολλά κουβέντα. Μπορείτε να μιλήσετε για τα πάντα: ο καιρός, η ζωή στο σπίτι σας, τα σχέδια για το μέλλον σας μετά το Shoshone, ο ανατριχιαστικός τύπος που ήταν (ίσως;) σας κατασκοπεύσει στο φαράγγι …

Το ραδιόφωνο είναι η ζωή σας στον πολιτισμό ή τουλάχιστον μια φιλική φωνή. Θα βρείτε ένα καπέλο ή ένα δέντρο με σημάδια νυχιών και θα ακούσετε ραδιόφωνο στον Delilah, ο οποίος συνήθως ανταποκρίνεται με ένα αστείο αστείο σχετικά με τις τάσεις της πόλης-αγοριών σας. Η διατήρηση της συνομιλίας σημαίνει ότι κρατάτε το Shift (μια αξιοπρεπή στάση για τη φυσικότητα της κράτησης κάτω από ένα κουμπί walkie-talkie) και επιλέγοντας από δύο ή τρεις διαφορετικές επιλογές διαλόγου.

Είναι πολύ Telltale-esque, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη δεδομένης ότι αρκετοί πρώην Telltale devs εργάστηκαν στο

Firewatch . Και αν απομονώσατε κάθε πεντάλεπτο φέτα

Firewatch , νομίζετε ότι ήταν λαμπρό. Η πλάτη μεταξύ σας (Henry) και Delilah είναι ομοιόμορφα καλογραμμένη, από τους ξένους να αισθάνονται ο ένας τον άλλον έξω από την ανησυχητική φιλία προς εμάς-εναντίον του κόσμου duo. Σε ένα σημείο νωρίς στη σχέση μας, με πειράζει, λέγοντας ότι κατά πάσα πιθανότητα ήρθε εδώ για να γράψω το επόμενο μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα. Γελάω όταν μια μεταγενέστερη σκηνή ξεκινάει με μένα σε μια γραφομηχανή. Υπάρχει μια ήρεμη αυθεντικότητα σε αυτούς τους χαρακτήρες - τουλάχιστον, νωρίς. Δυστυχώς, ο Henry και η Delilah δεν μπορούν να κάνουν μικρές συζητήσεις για τον καιρό όλο το καλοκαίρι. Πριν από πολύ καιρό, οι δύο σάρωσαν σε ένα μυστηριώδες παρελθόν - ο Henry επιστρέφει στον πύργο του την πρώτη νύχτα για να βρει το παράθυρό του σπασμένο, τα περιουσιακά του αντικείμενα που είχαν λερωθεί.

Όσον αφορά τους γάντζους πρώτης δράσης, είναι ένα ωραίο. Ήταν οι δύο έφηβοι που τιμωρήσατε για το φωτισμό πυροτεχνημάτων; Μπήκαν στον πύργο σας για να πάρουν εκδίκηση; Ήταν ο προαναφερθείς άνθρωπος φαράγγι; Ήταν η μασκότ από χαρτόνι-πρόσημο, το Forrest Byrnes;

Εντάξει, έτσι δεν ήταν πιθανώς ο Forrest Byrnes. (9)> Η επίλυση του μυστηρίου θα διαρκέσει ολόκληρο το καλοκαίρι (ή περίπου τέσσερις ώρες από το χρόνο σας) και θα σας απαιτήσει να πετάξετε όλοι πάνω και κάτω το Shoshone - το οποίο είναι , Θα έλεγα, πανέμορφο. Τα χρυσά βουνά τεντώνονται σε απόσταση, αφήνοντας τη θέση τους σε ηλιόλουστα δέντρα και κόκκινα βράχια πιο κοντά στο σπίτι. Μια πυρκαγιά καίει στον ορίζοντα, ο καπνός ρίχνει στον ουρανό με όλη την επείγουσα ανάγκη ενός τεμπέλης μπάρμπεκιου καλοκαίρι. Είναι ένα από αυτά τα παιχνίδια που περπατάτε με το χέρι σας που αιωρείται πάνω από F12, πλαισιώνει "τέλεια" screenshots. Ή μπορείτε να διοχετεύσετε το lo-fi Ansel Adams, με μία κάμερα μιας χρήσης που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να καταγράψετε το αριστούργημά σας.

Ωστόσο, είναι άδειο. Το Shoshone είναι γραφικό και απόλυτα άψυχο. Από νωρίς, όταν βλέπεις τον τύπο του φαραγγιού να σε βλέπει, ο Ντελάλα κάνει μια ρωγμή για την παράνοια σου: "Έχω κάτι να σου πω, Henry … Όλος ο τόπος … είναι

έξω από το

. Σημαίνει ότι πρέπει να περιμένετε να συναντήσετε οτιδήποτε . Δεν το κάνετε. Υπάρχει πολύ λίγα Firewatch

, εκτός από το σκηνικό. Τα κομμάτια τριτοβάθμιων ιστοριών που βρίσκονται στο περιβάλλον δεν οδηγούν γενικά πουθενά, απλά κομμάτια χαρτιού και κομμάτια σκουπίσματος που έχουν μείνει πίσω από άλλους. Τα πάντα αισθάνονται στείρα, προκαθορισμένα. Βιντεοπαιχνίδι-esque. Αυτό το συναίσθημα μεταφράζεται στο κεντρικό οικόπεδο. Είστε οδηγημένοι από τη μύτη από το ένα συμβόλαιο στο άλλο, την κόκκινη ρέγγα πάνω από την κόκκινη ρέγγα μέχρι τα κίνητρα όλων να είναι οριακά ανυπολόγιστα. Είναι αδύνατο να διαφωτίσω τις οπές των σχεδίων Firewatch

χωρίς να χαλάω όλες τις τέσσερις ώρες της ιστορίας, αλλά ουσιαστικά επιστρέφουμε στο "Κάθε 5 λεπτά κομμάτι Firewatch είναι λαμπρό" Κάθε απομονωμένη ενότητα Firewatch

έχει νόημα. Κάθε κτύπος της ιστορίας λειτουργεί την εποχή . Αλλά κοιτώντας πίσω σε όλα αυτά, φτάνοντας στο τέλος και υπολογίζοντας τι πραγματικά συνέβη, όλα όσα ήρθαν πριν φαίνονται σαν ανοησίες. Είναι εντελώς παράλογο για ορισμένους ανθρώπους να έχουν ενεργήσει με ορισμένους τρόπους, δεδομένου ό, τι μαθαίνουμε στην καταδίκη. Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πώς το Firewatch

θα αισθανόταν ότι ήταν λίγο μικρότερο από την πλοκή, αν έριξε λίγο περισσότερο από το νεορεαλισμό ή ακόμη και το παιχνίδι της Emily Short Galatea ως βιτρίνα για τις περιπλοκές του ανθρώπινου διαλόγου, της μικρής ομιλίας ως μορφής τέχνης. Η πρώτη σας "δουλειά" στο Shoshone είναι, όπως έχω αναφερθεί παραπάνω, να κατασχέσω τα πυροτεχνήματα από μερικούς εφήβους. Είναι υπέροχα χαμηλού κλειδιού. Είναι γνήσιο. Και μας λέει αρκετά για τη νοοτροπία του Henry, τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες του. Θα ήθελα ένα παιχνίδι που επικεντρώθηκε σε τέτοιου είδους περίεργες δουλειές που έπεσαν στην παράνοια και την ενοχή που ο Henry αισθάνεται αποσπώντας τον από τον κόσμο χωρίς να χρειάζεται να εκδηλώσει αυτές τις ιδέες σε ένα υπερβολικό οικόπεδο θρίλερ. Αντίθετα, το Firewatch

αποκρύπτει τη σχέση της Delilah και του Henry, κρατώντας το σε απόσταση αντιπάλων, υπέρ ενός μυστηρίου ελάχιστα κρατούμενου νερού. Είναι λίγο σαν να προσπαθούμε να έχουμε μια συνομιλία από την καρδιά προς την καρδιά για τη φιλοσοφία και την αγάπη και τις μεσήλικες κρίσεις, ενώ οι ρωγμές Scooby Doo στο φόντο. Η κατώτατη γραμμή Firewatch

είναι

Το Firewatch είναι ενδιαφέρουσα. Αλλά τελικά δεν νομίζω ότι η Firewatch είναι πολύ καλή. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό είναι ένα ήσυχο παιχνίδι για δύο χαρακτήρες που αγωνίζονται με πραγματικές ανασφάλειες. Αλλά όταν αυτό είναι κενό για να δημιουργηθεί χώρος για ένα κύριο οικόπεδο, Firewatch υποφέρει. Είναι ένα παιχνίδι τέλειο για ρυμουλκούμενα, ένα παιχνίδι γεμάτο άριστο διάλογο και στιγμές που κόβουν την ανάσα και εκπληκτική θέα που τελικά δεν ανέρχεται σε τίποτα πολύ.