Ανασκόπηση του Sigma DP2s

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

20,7x13,8mm αισθητήρας 4,7 megapixel, ζουμ 1,0x (ισοδύναμο 41mm), 291g

Οι λάτρεις είχαν φωνάξει για μια συμπαγή κάμερα με καλό φακό και ένα μεγάλο αισθητήρα, αλλά κανένας από τους μεγάλους κατασκευαστές φωτογραφικών μηχανών δεν έσκυψε πραγματικά. Στο τέλος έπεσε στη Sigma, μια εταιρεία που οι περισσότεροι άνθρωποι θα συσχετίζονταν με την κατασκευή φακών, για να κάνουν την πρώτη κίνηση με την DP1 πριν από περισσότερα από δύο χρόνια.

Το DP1 ήταν ένα περίεργο θηρίο από πολλές απόψεις, αλλά αυτό που το έκανε ενδιαφέρον ήταν ο μοναδικός αισθητήρας Foveon X3. Σε αντίθεση με τους συμβατικούς αισθητήρες CCD ή CMOS που χρησιμοποιούνται σχεδόν σε κάθε άλλη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, η οποία μπορεί να συλλάβει μόνο ένα πρωτεύον χρώμα ανά φωτοκύτταρο, το Foveon X3 είναι σε θέση να αποτυπώνει το πλήρες χρώμα RGB σε κάθε μεμονωμένο φωτοκύτταρο.

Αντί να χρησιμοποιήσετε ένα φίλτρο μάσκας Bayer για να υπολογίσετε τις τιμές RGB για κάθε φωτοκύτταρο, ο αισθητήρας Foveon X3 της Sigma έχει τρεις υποδοχείς στοιβαγμένους το ένα πάνω στο άλλο - ένα για κόκκινες, πράσινες και μπλε τιμές. Αυτά είναι θαμμένα μέσα στον αισθητήρα σε ακριβώς υπολογισμένα βάθη που αντιστοιχούν στη συχνότητα της φωτεινής - χαμηλότερες συχνότητες μπορούν να διεισδύσουν περαιτέρω σε πυρίτιο και έτσι οι κόκκοι υποδοχείς είναι οι βαθύτεροι, ακολουθούμενοι από πράσινο και στη συνέχεια μπλε.

Όπως και το DP1 (και το DP2), τα DP2s της Sigma χρησιμοποιούν έναν αισθητήρα 20,7x13,8mm που παράγει εικόνες ανάλυσης 2,652x1,768-pixel. Αυτό είναι πολύ μικρότερο από τις περισσότερες από τις σημερινές κάμερες και λειτουργεί σε 4,7 megapixel, αλλά καταγράφει τρεις φορές περισσότερες πληροφορίες ανά εικονοστοιχείο, έτσι θεωρητικά μπορεί να παράγει την ίδια ποσότητα λεπτομέρειας με έναν συμβατικό αισθητήρα 14,1 megapixel.

Μια άλλη ασυνήθιστη επιλογή που έκανε η Sigma ήταν να εξοπλίσει τα DP2s με σταθερό φακό f / 2.8. Οι περισσότεροι κατασκευαστές φωτογραφικών μηχανών τείνουν προς τους φακούς ζουμ ευρείας γωνίας, αλλά το αντίστοιχο εστιακό μήκος τους είναι παρόμοιο με τους πρωταρχικούς φακούς των 50 mm, τους οποίους παλαιότερα χρησιμοποιούσαν οι SLR. Σημαίνει επίσης ότι οι φωτογραφίες φαίνονται πολύ φυσικές με μια προοπτική παρόμοια με αυτή του ανθρώπινου ματιού.

Το σώμα του DP2 φαίνεται αρκετά χρονολογημένο από τα σημερινά πρότυπα, αλλά είναι καλά κατασκευασμένο και κατασκευασμένο από μέταλλο. Η οθόνη 2.5 ιντσών επίσης αισθάνεται μάλλον χρονολογημένη και η ανάλυση των 230.000 θέσεων της κάνει χειροκίνητη εστίαση κάτι μαύρης τέχνης. Παρόλο που μπορείτε να κάνετε μεγέθυνση για να βοηθήσετε τη χειροκίνητη εστίαση, δεν είναι απλά αρκετά αιχμηρή ώστε να μην είναι χρήσιμη.

Τα χειριστήρια αισθάνονται λίγο αδύνατα, κάτι που είναι απογοητευτικό για μια τόσο ακριβή κάμερα και - ακόμα χειρότερα - προκαλούν σύγχυση. Ο χειροκίνητος τροχός εστίασης είναι ιδιαίτερα ασαφής και μπορεί να τοποθετηθεί καλύτερα (θα προτιμούσαμε να βλέπουμε ένα δακτύλιο εστίασης στο κύλινδρο του φακού) και τα δύο κουμπιά στην επάνω δεξιά άκρη είναι δύσκολο να το χρησιμοποιήσετε. Το μενού δεν είναι ένα μέρος για να βρει παρηγοριά, είτε, καθώς είστε χαιρετισμένοι με σχεδόν ρετρό στυλ και ένα clunky διασύνδεση.